Οι μέρες μου γκρίζες.
Τα πρωινά μου μουντά.
Τρέχω στον λόφο που είναι κοντά.
Μα κανείς δεν είναι εκεί.
Όλοι έχουν φύγει.
Και ξαφνικά με πιάνουν ρίγη.
Το έμαθα πρώτη.
Η Όλγα χαμένη.
Τα βράδια μένω ξύπνια,κλαμένη.
Σκευτομαι:αν δεν είχα μιλήσει.
Και πυρετός με πιάνει.
Που ποτέ δεν θα γιάνει.
Η κοπέλα η ρόδινη.
Με φωνή αγαπημένη.
Τώρα πια είναι πεθαμένη.
Εμνευσμένο στο ομώνυμο βιβλίο της Λότης Πετρόβιτς-Ανδρουτσόπουλου: Τραγούδι για τρεις.
Τα πρωινά μου μουντά.
Τρέχω στον λόφο που είναι κοντά.
Μα κανείς δεν είναι εκεί.
Όλοι έχουν φύγει.
Και ξαφνικά με πιάνουν ρίγη.
Το έμαθα πρώτη.
Η Όλγα χαμένη.
Τα βράδια μένω ξύπνια,κλαμένη.
Σκευτομαι:αν δεν είχα μιλήσει.
Και πυρετός με πιάνει.
Που ποτέ δεν θα γιάνει.
Η κοπέλα η ρόδινη.
Με φωνή αγαπημένη.
Τώρα πια είναι πεθαμένη.
Εμνευσμένο στο ομώνυμο βιβλίο της Λότης Πετρόβιτς-Ανδρουτσόπουλου: Τραγούδι για τρεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου