Τετάρτη 31 Δεκεμβρίου 2014

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΣΠΙΤΟΓΑΡΤΟΥΣ ΚΑΙ ΜΗ ΣΠΙΤΟΓΑΡΤΟΥΣ ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΠΑΝΤΑ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΣΑΣ ΕΥΧΟΜΑΙ Ο ΝΕΟΣ ΧΡΟΝΟΣ ΝΑ ΜΠΕΙ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΓΕΜΑΤΟΣ ΧΑΡΑ,ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑ ΚΑΙ ΔΥΝΑΜΗ  ΓΙΑΤΙ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΚΑΙΡΟ ΤΑ ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΟΤΕΡΟ ΑΠΟ ΠΟΤΕ!!!

ΑΠΟ ΕΜΕΝΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΦΟΥΦΗ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΕΣΑΣ ΠΟΥ ΜΑΣ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΕΙΤΕ!!!!!!!!!!!!
Γειά σας παίδες είμαι ο Φούφης και είμαι η μασκότ του μπλογκ.Το όνομα του μπλογκ το εμπνεύστηκαν από εμένα γιατί εγώ είμαι σπιτόγατος αλλά όπου δω βιβλίο ξαπλώνω επάνω του ή το παίρνω αγκαλιά.Όπου δω ζωγραφιά κάθομαι και την κοιτάζω.Εεεεεε!Ας μην μιλήσουμε καλύτερα για την τέχνη της κουζίνας γιατί όπως βλέπετε δεν είμαι και στύλάκι.Με λίγα λόγια λατρεύω τις τέχνες.Γι'αυτό και είμαι σπιτόγartος γιατί το art σημαίνει τέχνη.Όλοι μου λένε ότι είμαι καλλιεργημένο παιδί και όποια με πάρει θα είναι τυχερή για αυτόν ακριβώς τον λόγο δημιουργήθηκε το μπλογκ πρώτον γιατί κανένα άλλο μπλογκ δεν είναι αντάξιο της εξυπνάδας μου και δεύτερον για γυναικομαγνήτη.Δεχόμαστε μόνο γάτες κάτω τον 7 ετών με απαλή γούνα και για προίκα 30 κονσέρβες κοτόπουλο (άντε και καμιά σαρδέλα)!!!

Τρίτη 30 Δεκεμβρίου 2014

Τραγουδι για τρεις

Οι μέρες μου γκρίζες.
Τα πρωινά μου μουντά.
Τρέχω στον λόφο που είναι κοντά.

Μα κανείς δεν είναι εκεί.
Όλοι έχουν φύγει.
Και ξαφνικά με πιάνουν ρίγη.

Το  έμαθα πρώτη.
Η Όλγα χαμένη.
Τα βράδια μένω ξύπνια,κλαμένη.

Σκευτομαι:αν δεν είχα μιλήσει.
Και πυρετός με πιάνει.
Που ποτέ δεν θα γιάνει.

Η κοπέλα η ρόδινη.
Με φωνή αγαπημένη.
Τώρα πια είναι πεθαμένη.


Εμνευσμένο στο ομώνυμο βιβλίο της Λότης Πετρόβιτς-Ανδρουτσόπουλου: Τραγούδι για τρεις.

Το Τραγούδι

Ακούω τραγούδια λυπητερά
χαρούμενα και μελαγχολικά.
Με λάθος ρυθμό.
Με λάθος παλμό
κι η καρδιά μου χτυπάει αργά.

Ακούω τραγούδια γλυκά.
Με ροζ κορδέλες στα μαλλιά
τραγουδώ και 'γω προσεκτικά
μην φύγει ο στίχος
και μείνει ο ήχος.
Στα δικά μου αυτιά.

Και  ξαφνικά κλείνω τα μάτια
και ονειρεύομαι κρεβάτια.
Ξαπλώνω να ξεκουραστώ
αλλά που να σηκωθώ.
Νανούρισμα γλυκό στα αυτιά μου,
         τραγούδι!!!    

Η ΓΑΤΟΥΛΑ

Μια γατούλα ζωηρή,
κουνιστή και λυγιστή,
περπατάει καμαρωτά
και το φίλο μου ρωτά.
Πού είναι η φίλη μου η Βιβή
και η καλή μου η αδελφή;
Τότε ο φίλος μου απαντάει
και στα μάτια την κοιτάει:
Είναι αλήθεια μια χαρά
και σου στέλνουνε φιλιά!